Identitate frantsesa agerian, Henri Cartier-Bresson

Radio y tv: ni siquiera una fuente por pieza

INVESTIGACIÓN SOBRE EL USO DE LAS FUENTES EN LOS INFORMATIVOS DE LA TELEVISIÓN Y RADIO
FAPE, Madril, 2008


Camilo José Unibertsitatean komunikabideek erabiltzen dituzten informazio iturriei buruzko ikerkuntza bat egin zen. Ikerlariek zera ondorioztatu zuten: informazio iturrien erabilpena oso urria dela bai telebistan, bai irratian, eta horregatik, ez dagoela aukerarik informazioa kontrastatzeko. Horretaz gain, kazetariek iturriek emandako gertakariei gehiegizko arreta ematen diotela ohartu ziren. Horren ondorioz, iturriek hedabideetako eduki handi bat kontrola dezakete. Beraz, iturriek, gutxi badira ere, zeresan handia dute informazioa transmititzean. 

Toda la verdad sobre la publicidad

Publizitatearen inguruko bideo hau oso ondo eginda dagoela irutditzen zait. Zenbait arrazoi direla medio. 


Edukiari dagokionez, publizitatea bera aurkezten du: zer den, ze ezugarri dituen, zertarako balio duen... Oso oinarrizko informazioa dauka, eta nahiz eta egun denok publizitatea ezagutu, honen inguruan gutxi jakingo bagenu, bideo hau ikusi ondoren honen berri izango genuke, egoera ondo ezagutuz. Beraz, esan dezakegu edukia nahiko deskriptiboa dela. Dena den, galdera erretorikoak ere agertzen zaizkigu, hau bezalakoak: ba al da publizitatea artea? Honek ikuslegoari gogoeta egiteko aukera ematen dio.  


Formaren aldetik, oso baliabide desberdin eta anitzak erabiltzen dira ikus-entzunezko produktu honetan. Hauen bidez, lortzen da edukia aberasgarriagoa egitea, baita erakargarriagoa ere. Aurkezlea eta off-eko ahotsa tartekatzea, trantsisioen erabilpena, errotuluen agerpena, jingle-ak, irudi dinamikoak eta estatikoak agertzea, musika egotea (eta abesti batzuk, gainera, ezagunak izatea, Pulp Fiction banda sonoroko abestia bezala), adibideen agerpena, kroma key teknika, efektu bereziak... agerten zaizkigu. 
Pertsonalki oso interesgarritzat jotzen dut musika, errotuluak, off-eko ahotsa eta irudiak elkar lotuta hain ondo egotea. Ikus-entzunezko produktu on bat egiteko oso ondo pentsatu behar da nola uztartuko edo nola konbinatuko ditugun baliabideak. Eta bideo hau oso ondo zainduta eta prestatuta dagoela ikus dezakegu. 


Amaitzeko, gustatuko litzaidake teknizismoen garrantziaz iruzkintxo bat egitea. Bada, hiztegi aproposa agertzen da, testuinguru honetarako erabiltzen dena. Lantzen dugun gaiaren arabera, gure hizkuntza moldatu behar dugulakoan nago. Bideoak horixe egiten du: banner, spot, target... hitzak erabiltzen dituelarik. 

SINTONIA, José Mari Goenaga

Jumo, sare sozial berria

Bada beste sare sozial berria gure artean, Jumo, hain zuzen ere. 
Nahiz eta sare sozial bat izan, ez da besteak bezalakoa. Honek badu bere berezitasuna: internauta, fundazio eta GKE-en arteko zubia bideratzen duen plataforma da. Beraz, esan dezakegu ez dela aisian mugatzen den sarea, elkartasunean ere oinarritzen bada ere. 
Chris Hughes da Jumo.com aurrera eraman duena. 

Sare sozial honetan erregistratzeko Facebook-en kontu bat izatea beharrezkoa da. Bertan dauden fundazioak arlo erberdinetan aritzen dira, ingurugirotik titi minibizira igarotuz. 

(EFE-tik bildutako informazioa)
 

Pertsonalki, oso sare sozial interesgarria iruditzen zait, izan ere, interes berbereko jendearekin harremanetan jartzeko aukera ematen du. Gainera, esperientziak parteka daitezke eta laguntza eskaini ere bai, proiektu ezberdinetan parte hartuz. Izan leike hemendik egun batzuetara sare sozial honetan neuk ere parte hartzea.

Google goitik behera ikertuz

Europako Batzordeak Google konpaina estatubatuarra ikertuko du, bada, Interneteko bilaketa zerbitzu askok kexa ugari aurkeztu dituzte Bruselasen. Antza, Interneteko merkatuan bere nagusitasunaz baliatu da, EBko arauak urratu dituela.
 
Google salatu duten enpresek, haien artean Ciao! eta Foundem beren zerbitzuak ordainpeko eta doako Googleren bilaketetako emaitzetan zigortuak izaten direla salatu dute. Hortaz gain, konpaina arrakastatsuak sistematikoki bere edukien alde egiten duela gaineratu dute.
 
Salaketa hauek direla eta, Europako Batzordeak Google bere nagusitasunaz baliatu den ikertuko du eta horretarako beste enpresen emaitzak doako bilaketen zerrendetan beherago jarri dituen aurkeztuko du.
 
Ea zer nolako emaitzak lortzen dituzten!

(eitb.com/albisteak/teknologia)

The Beatles & iTunes

Michael Jackson-ekin gertatu zen bezala, orain inoiz baino gehiago saltzen ari dira ingalaterrako The Beatles taldearen diskak. Bada, bi miloi abesti baino gehiago eta 450.000 disko baino gehiago saldu dira munduan zehar iTunesen bidez. Apple-ek egindako eskaintza honen arrakasta ikusita, salmentak igoko direla aurreikusita dago. 

Hona hemen niri pilo gustatzen zaidan abestia: 

Erreportaietan murgilduz

Telebistako erreportaia

View more presentations from palazioberri.

Balkoi zaharra bizirik

Batzuetan badirudi objetuek, gauzek bizitza dutela. Badirudi edozein momentuan mugitzen hasiko direla, keinuren bat egingo dutela, usainduko dutela edota arnasa hartuko dutela. Baina, errealitatean, inguruko guztiak ematen die bizitasun sentsazio hura. Eta haien artean, koloreak, batez ere. 

Checkpoint rock, canciones desde Palestina

Emozioz betetako dokumentala, ederra, atsegina, liluragarria, erakargarria... baina batez ere gizatiarra eta erabat hunkigarria dugu Fermin Muguruzak eta Javier Corcuerak egindakoa. 


Palestinako zenbait musikarik hartzen dute parte luze metraia honetan. Artista bakoitzak bere estilo propioa du eta norberak musikaren adar bati dagokio: batzuk hip-hop-ean eta rap-ean aritzen diren bitartean, beste batzuk Pink Floyd musika taldearen antzera jotzen dute eta beste batzuk bertoko musika-tresnak erabiltzen dituzte, tradizioari bizkarra eman gabe. Gizonezkoak nahiz emakumezkoak ikus ditzakegu, zaharrak nahiz gazteak... Baina denok dute komunean ezaugarri esanguratsua: Palestinaren egoeraz mintzatzen direla abestietan. Artea erabiltzen dutela palestinarren eskubide mugatuak, jasandako errepresioa, askatasunik gabeko herria... (azken finean, Palestinako egoera sozio-politikoa) erakusteko. 
Antza, palestinarrek egoera kaskarra dute, bidegabe ugari jasan behar dituztelarik. Nahiz eta egoera hura pairatu, haiek beren bizitza aurrera eramaten dute. Borrokalariak dira. Eta gainera, ez diote inoiz borroka horri amaierarik emango. Behintzat, gauzak hobetzen ez diren bitartean. 


"Bizitzak badauka
zenbait arrazoi bizitza ospatzeko 
Bizitzak badauka
tristuratik at aurrera egiteko" 
Fermin Muguruza, Checkpoint rock abestian

"Tim Burton's Cadavre Exquis" proiektu berria

Tim Burton Twitterreko jarraitzaileekin ipuin bat idazten ari da - EiTB Albisteak Teknologia

Linuxaren arrakasta

Linux softwar-a gero eta arraskatsuagoa da gure artean, eta gero eta gehiago erabiltzen da edonon. Izan ere, sistema honek abantaila handiak dauzka. 
Egia da, ordea, oraindik jende askok ez duela bere berri izan. Dena den, bere eitea gero eta nabarmenagoa da munduko herrialde askotan. Frantzia dugu adibide esanguratsua. 

Hona hemen Txileko TVN katean haren inguruan egindako erreportaia.

Ieje.tv

Hona hemen lagun batzuekin egindako korto metraia. 2009ko urtarrilean egindakoa da, Leioan. 
Ea gustokoa duzuen!!!!

Teleberri bat egitean...

Gaurko egunerako aproposa iruditu zait ondorengo aurkezpena. Izan ere, arratsaldea unibertsitateko praktikak egiteko platoan eman dugu. EITBren antzera, teleberri bat grabatzen ari gara eta horretarako taldeko partaideek lana banatu behar izan dugu: badago erregidore bat, hiru kamera, bi errealizadore, aurkezleak, soinu teknikaria, gidoigileak...
Ezinbestekoa da talde lanean aritzean kide bakoitzak zer egingo duen zehaztea. Ezinbestekoa da antolazio on bat egotea talde lana aurrera eramateko, baita koordinazioa ere. Eta nola ez, denok parte hartzea. Nire taldean gustura nago. Denok gaude egiten egin beharrekoa (egia da, beti daudela batzuk beste batzuk baino gehiago egiten dutenak, ordea, orokorrean jendea bere beharra egiten ari da). Eta hori garrantzia handiko kontua da. 


Aurkezlei dagokionez, taldekideek oso ondo egiten dutelakoan nago. Ondorengo aurkezpenean agertzen diren puntuak errespetatzen dituzte eta. 


Infosaioak

View more presentations from palazioberri.

Web 2.0ko nabigazioa

Web20

View more presentations from palazioberri.

Aurkezpen honetan, Gorka Palazio irakaslea Web 2.0 inguruan aritzen da, eta honek irakaskuntzak zer nolako garrantzia izan ahal duen. Haren ustez, Interneteko zerbitzuak eta web-ak erraminta ezin hobeak dira irakaskuntzan hobekuntzak emateko. Web guneak (skype, twitter, flickr, blogger...) erabiliz gero, ikasleek gogotsuago ekingo zioten beren lanari. Egia izango ote da hori? Argi dagoena da, Palaziok esan zuen bezala Zamoran pasadan azaroaren 18an izandako hitzaldian, momentu onena norbait zeozer irakasteko pertsona horrek ikasteko gogoak dituenean dela. Edo bestela, esaten omen denez, "non gogoa, han zangoa". 

Flickr-az mintzatzen

Twiter sare soziala gero eta arrakastatsuagoa

Umap, euskarazko hedabide berria

Umap Twitter-eko euskarazko jardun guztiaren batzailea da. Sistema berri honek robot bat izango bailitzan lan egiten du: Twitter-eko erabiltzaile euskaldunak detektatu, eta jarraitzen ditu. Horrela, sare sozial honetan dauden erabiltzaileen mezu guztiak jaso eta euskaraz daudenak filtratzen dira.

Prozesu automatikoen bidez, unean uneko gakoak eta albiste nabarmenenak kalkula daitezke. 

Proiektu hau sortu eta abian jarri dute CodeSyntax-ek, Euskal Herriko software libreko enpresa arrakastatsuak. Aurten enpresa honek 10 urte betetzen ditu eta orain arte izandako emaitz onak ospatzeko proiektu berria aurkezten dute gaur bertan, Eibarreko Azitain poligono industrialean, enpresako egoitzan, alegia. Luistxo Fernándezek proiektu berriaren inguruko hitzaldia ematen du. 

Argazkiak.org | Umap euskaraz, Ipad batetik ikusia © cc-by-sa: sustatu

RSS infojarioak informazio iturri lez

RSS infojarioak informazio iturri bezala

View more presentations from palazioberri.

Telebistako notiziak eta rotulazioa

Telebistako notiziak eta rotulazioa

View more presentations from palazioberri.

Internet, bozkatzeko tresna ere bada

Internet gauza anitzetarako erabiltzen dela argi dugu. Gure egunerokotasunerako oso baliogarria da, bai lanerako baita gure bizitza pribaturako ere. Baina, ba al zaizue inoiz bururatu bozkatzeko ere erabilia izan dela? Ba halaxe da. 

AEBak, Belgikak, Indiak, Brasilek eta beste Ameriketako herrialdek Argentina, Txile eta Mexiko bezalakoek e-voting sistema hau habian jartzea erabaki zuten. Oraindik ez dago oso hedatuta, baina etorkizun hurbilean edonon erabiliko dela aurreikus daiteke. Izan ere, sistema honek desabantailak edo arazoak baino, abantaila asko eskaintzen dizkigu. Hasteko, boto kopurua zenbatzea oso erraza da, prozesu elektorala arintzea laguntzen du, mahaiaren kide kopurua txikiagotzen du eta abar eta abar. 
Baina, esan beharra dago, batzuetan arazoak egon daitezkela. Adibidez, gero eta hacker gehiago dago sarean era hauek sistema operatiboetan virusak nahiz informazio desegokia txertatu ahal dute. Ondorioz, kontu handiz ibili beharko dugu e-voting erabiltzen badugu. 

Zoriontasuna

Arratsalde hartan zoriontasuna neureganatu nuen. Arrazoi asko neuzkan sentsazio baikor hura izateko. Arrazoi dexente. Baina zerua, eguraldia, giroa horrela egoteak poztasun hura areagotu zidan.

Momentu hoiek edozer gauza baino gehiago gustuko ditut.

Paraje berriak ezagutu nahi?

Askotan, leku berriak ezagutzeko grina izaten dugu. Baina, ez dugu denbora askorik izaten bidaiatzeko edota gure nahi hori asetzeko. Beraz, zer egin dezakegu? Ba al dago beste alternatibarik munduko beste bazterrak ezagutzeko? Ba bai, badago. Izan ere, VT argazkigintza bezala, VT bideogintzak aukera hori ematen digu. Hori bai, teknika hau erabiliz, mundu birtualean ibiliko gara. Ordea, hain da erreala ikusiko duguna hemendik, ezen ez baikara ohartuko pantaila soil batetik hiri bati so egiten ari garela.
Hona hemen, VT bideogintzaren adibide bat. Esteka honetan sartuz gero, Melbourne (Australia) hiria bisita ahal izango duzue, helikoptero batean zoaztela. Inoiz ez al duzue txorien antzera hegaz egin nahi, hala? Horrela bada, ausar zaitezte honekin!


http://www.eduvlog.org/search?q=v%C3%ADdeo+esférico

Gure begirada sopikuna denean...

Tunisiara joan nintzenean gauza dexente berezi samarrak iruditu zitzaizkidan. Ez bakarrik usainak (anitzak eta uneoro zeudenak), koloreak... edota kaleko giroa. Beste kontu batek nire arreta gehiago bereganatu zuen, hango jendearen begiradek, alegia. Komunikazioan oinarritutako begiradak, erabat sopikunak ziren begiradak. 

Un prophète, réalisé par Jacques Audiard

Ez al zaizue inoiz gertatu film bat ikustea, gustokoa izatea, baina geroago gure iritzia aldatzea? Niri hori izan zen, hain zuzen ere atzo gertatu zitzaidana Un prophète ikusi ostean. 


Orain Pre Zinebi da Bilbo hirian, Zinebi izeneko zine dokumental eta labur metraiaren nazioarteko zinemaldiaren aurkezpena egiten duena, alegia. Pre Zinebi horretan ekintza asko antolatu dituzte, bai Euskal Herriko Gionisten elkarteak, bai zine eskolek Kinema bezalakoak, bai UPV/EHU unibertsitateak ere. Hoien artean, atzo proiektatutako Jacques Audiard-ek zuzendutako Un prophète. Proiekzioaz gain, Thomas Bidegain gionista ere ezagutzeko aukera izan genuen. Hain zen tipo interesgarria ezen film ostean berak hitz egin zuenean filma gehiago gustatu baitzitzaidan. 


"Nire helburua zinearen bidez errealitatea erakustea da. Beharbada, filmea gogorra da, baina bere ironia puntuak dauzka, eszena gozoak... azken finean bizi bezalako da", erabat arrazoia zuela iruditu zitzaidan. Gustura egon nintzen.


Hona hemen Un prophète-aren trailerra 

Freelancer-en adibide esanguratsua

Azkenengo urte hauetan oso ohizkoa da freelancer entzutea. Anglosaxoia dugun hitz honek era autonomo batean bere espezialitatean lan egiten duen pertsona esan nahi du. Egun, jende dexente aritzen da horrela, eta horren adibidetzat jo dezakegu Mikel Aiestaran. 


Izan ere, Mikel Aiestaran-ek egindako hitzaldietan, zer nolako baliabideak erabiltzen ditu? Antza, ez du baliabide askorik. Bideoan bertan ikus dezakegunez (http://www.palazio.org/2010/10/pasahitz-peko-bideoa.html), grabazioa burutzeko erabilitako gailua ez da oso "profesionala" eta kalitatea ez da egokia. Soinuaren aldetik, hitzak entzun entzun daitezke eta berak esandakoa uler dezakegu. Berriz, nekez egon daiteke edonor bere hitzaldia amaiera arte entzuten. Esaldiak pixkat distortsionatuta entzuten dira, eta horrek ez du bideoari behar bezain erakargarritasuna ematen. 
Gehienetan, freelance edo freelancer batek bere poltsikotik ordaintzen du dena. Hortaz, normaltzat jo dezakegu baliabideak oso murriztuta egotea eta dituenak oinarrizkoenak izatea. 


Badirudi, guri hurrengo lanean antzeko zerbait gertatuko zaigula. Ez dut uste baliabide askorik izango dugunik korto-metraia egiteko. Dena den, ideia on bat izaten badugu nahikoa  izango da guretzat. Azken finean, irudimena konturik garrantzitsuena izango da. Behintzat, gure egoera honetan. Ez al zaudete ados nirekin?

L'amour à Paris, Robert Doisneau

Il y a toujours une raison pour aimer quelqu'un qui est près ou loin de nous. Toujours. 

 

Seasons

Batzuetan ikus-entzunezko produktu batzuk gure interesekoak ez dira. Beharbada, jorratutako gaia guri bost axola zaigu, edota ez dakigu ezer horren inguruan. Dena den, korto-metraia, bideoa, edota luze-metraia zainduta, landuta edo ondo egina baldin badago, erabat erakargarri iruditu ahal zaigu. Hau da hain zuzen ere, niri gertatzen zaidana dokumental honekin, Seasons-ekin, hain zuzen ere. 

Dokumental hau mendiko txirrindularitzaren ingurukoa da eta bertan munduko profesionalen sentipenak, iritziak eta emozioak azaleratuta agertzen dira. Emaitz ezin hobea du bideoak, eta txirrindularitzan aditua edo maitalea ez banaiz ere, merezi du bideoa ikusteak. Erabilitako baliabideak ezin hobeak izan dira, ez bakarrik dituen planoengatik (anitzak eta ondo grabatutakoak izan direnak), baizik eta banda sonoroagatik ere, We are scientists taldearen musika ona duelarik.  

Tentsio uneen sortzailea: musika

Aurreko eguneraketan, planoen inguruko bi bideo jarri ditut. Labur-metraia edo luze-metraia bat egiten dugunean, plano egokiak aukeratzea oso garrantzitsua dugu. Ikus-entzulearen arreta bereganatzeko eta bideoa interesgarri eta sinesgarri bihurtzeko ezinbestekoa da plano ezberdinak tartekatzea. Horrela, ikus-entzuleak ez du haririk galtzen eta gainera, ikusle pasiboa izan baino, bideoko protagonista bezain aktiboa delaren sentipena bereganatzen du. Beraz, unitatea hauek azken emaitzan eragina handia dutela agerian dago. 


Honetaz gain, zinemagitzan batik bat beti erabiltzen den kontua musika da. Badirudi soinuak bigarren mailako kontua dela. Baina, film on baten, labur metrai edota trailer baten ezaugarriak banan-banan ikerkuz gero, aise konturatuko gara musikaren presentzia uneoro dagoela. Izan leike, hutsuneren bat (isiltasunen bat) egotea, zeinak momentu berezi bat aurkeztuko duen. Dena den, musikak beti markatzen ditu tentsio uneak eta kutsu misteriotsua emango dio beti ekintzei. Musikaren arabera, istorioa era batera ala bestera interpretatuko dugu. Nahiz eta ekintza berbereko film bat ikusi, bi musika ezberdinetan ikusten badugu, gure interpretazioak aldatuko dira. Ez al da sinesgaitza?
Azken finean, musika ez da zinemaren elementu soila edota apaingarri xumea. Zinemagintza lengoaiaren parte hartzen duen elementua da, eta era berean, elementu adierazgarrienetako bat da. Filmean, ohartzen ez bagara ere, musika izateari uzten dio eta zinemagintzako lege semantiko propioei jarraitzen die. 
Normaltzat jotzen dugu musika egotea, baina ez balego filmeak beste zentzu bat izango luke, eta agian ez litzateke hain adierazgarria izango. 


Musikaren garrantziaz ohar zaitezen, egizue ondoko "esperimentua": jar ezazue eszena hau birritan, lehenengoa musikarekin, eta bigarrena, isiltasunean. Ze sentsasio transmititzen zaituzte bakoitzak? 

Planoak

Bideo honetan ikus dezakegu nola Palazio irakasleak planoen inguruan infortzen duen.



Hurrengo honetan, aldiz, xehetasun planoari buruz mintzatzen da. Plano hau normalean protagonista baten identitatea ezezaguna izateko erabiltzen da. Zineman oso teknika aproposa dugu.

He's gone

Surf munduan handienetako bat mito batean bilakatu da. 32 urte besterik ez bazituen ere, haren bizitza bere amierara heldu da. Antza, moskito batek heriotzarako bidea eskaini dio surflari profesionalari. Nik 2006an Mundakan lehenengo aldian ikusi nuen olatuaren gainean zegoela. Hurrengo edizioetan ere hura ikusteko aukera izan dut. Nire gustokoena da, edo, hobeto esanda, zen. Andy Irons izugarria zen. Ez bakarrik berak mundu horretan lortutakoagatik. Ez. Oso pertsona humila zen, familiarra... aita izateko zorian egon zen.


 "I surf because… it keeps my life at an even keel, without it I would tip into the oblivion”

Trapu zikinak, by UNTITLED

Hona hemen Untitled taldeak (Ana B., Amagoia O., Naike S. eta laurok osatutakoa) pasadan urteko abenduan egindako lana. Ikus-entzunezko mintzaira irakasgaiarako labur metraia hau egin behar izan genuen. Hasiera batean, kortoaren helburu nagusia raccord-a izatea zen, hau da, istorioak jarraikortasuna izatea. Horretarako, diegesiaren haria ez galtzeko, planoen arteko loturak eta konbinaketak egotea beharrezkoa zen. Hau izan zen gure taldeak lortutako emaitza. 
Zer iruditzen zaizue? 

3D, mundu birtuala sinesgarri bihurtuz

Aurreko atal batean esan bezala, gizakiok mundu birtualean gero eta gehiago murgilduta gaude. Hau zenbait arrazoik justifikatzen dute. Haien artean, sinesgarritasunak. Izan ere, zenbait teknika direla medio, mundu birtualak errealaren antz handia bereganatu du. Hiru dimentsiotako munduak eskaintzen ari dira Youtube-n, Interneteko bideo-jokuetan, Second Life-n eta beste hainbat sare sozialetan edo web orrialdetan. Honek erabat erakargarri bihurtu du Internet, baita beste motako ikus-entzunezko produktuak ere, zinema, esate baterako. Halako produktuak kontsumitzen ditugunean, badirudi mundu haietako pertsonaia bat garela, gure bizitza pantailan agertzen den protagonistarena bezalakoa dela... Gure mundu errealetik ihes egiten dugu, egunerokotasunaren arazoak ahaztuz, pertsonalitate berria bereganatuz... gure pertzepzioen gatibu izanez.

Hona hemen, marrazki bizidun batzuk, 3D-an egindakoak.

Asteburuko planen bila?

Argazkigintza gustoko baduzue, ez ezazue aukera galdu Jon Cazenave argazkilari donostiarraren lana ikusteko. Erakusketa Bizkaiko Algorta herrian dago, Torrene aretoan, hain zuzen ere, eta azaroaren 14ra arte izango duzue ikusgai. 


Lan honen bitartez, Cazenavek bere abizenaren jatorria aurkeztu nahi du, baita euskal ohituren indarra, pilota adibide esanguratsuena harturik. Bilduma hau egiteko, 2010 urte honetan Euskal Herriko paraje askotatik mugitu da, jendeen bila, paisajeen bila, festeen bila... horrela, euskal kultura irudietan kontatuz. Lanaren ondorioa? Emaitza ona izatea, eta nola ez, bere xedea lortzea. 


"Askotan gertatzen da, norberak argazki bat ateratzen duela, esanahiarik bilatu gabe. Maiz, argazkia ateratzen da ezer ez pentsatu gabe. Gero, ordea, behin paperan egonda, interpretazioak agertzen dira, bakoitzak argazkiari esangura bat ematen diola... Niri hori gustatzen zait. Nik ez dut esango zer den argazki bakoitza. Norberak nahi duena ikustea, sentitzea". Hauxe esan zidan artista gazteak, erakusketaren opening-era joan nintzenean. 


Irudiek bere kutsu misteriotsua dute, gehienbat. Batzuk ilun samarrak dira, baina argitasunak itxaropen sentsazio bat sorrarazten du. Hau nire iritzia da. Bada, donostiarraren antzera, bakoitzak bere esangura bideratzen du. Eta hau dugu artearen magia. 

Mundu erreala ala mundu birtuala?

Orain dela ia bi hamarkada, Internet sortu eta hedatu egin zen. Orain, 2010 urtean, arrakasta handia du hedabide honek mundu osoan zehar, gure egunerokotasunean zati handia berak betetzen duelarik. Bada, Internetek gauza asko eskaintzen dizkigu: musika, edozer gairi buruzko informazioa, argazkiak, jendea ezagutzeko aukerak... eta hoiek guztiak, mundu bateri dagokie, mundu birtualari, alegia. 


Gauzak horrela, mundu birtualak mundu erreala ordezkatzen du. Zentzu guztietan, gauza guztiak ordezkatzen ditu. Mundu berriak jada ikusi ditugu pantailan, objektu berriak, leku ezezagunak mundu errealan, baina jendea ikusi dugu? Harrigarria bada ere, jendea ere ordezkatzen hasi da Internet. Horren adibide esanguratsuena Second Life dugu, norberak sarean "bizitzeko" ahalmena ematen duena. Horrela, jendeak beste bizitza berri bat egiten du sarean, berea ordezka daitekeena, nahiz eta erreala ez izan. 
Arestian aipatu dut jendea ere ordezkatua izaten dela Internet, Ananova kazetaria bezala. 
Zein izango da mundu birtualaren hurrengo urratsa?

Invictus, By Clint Eastwood

Clint Eastwood-ek ez nau harritzeari uzten. Inoiz ez du egingo. Bera beti izan da zinemako "onenetariko" bat. Beti. Gaztea zenetik, orain arte, 80 urte dituelarik. Beraz, esan dezakegu nagusia izateak ez diola bere zuzendaritza lanetan ibiltzea ekiditu. Eta hori denontzat onuragarria izan da. Eskertzeko modukoa. Izan ere, azken urteotan egindako lanak bikainak izan dira. Ondorengo hauek aurki ditzakegu: Million dollar baby, Banderas de nuestros padres, Cartas desde Iwo Jima, Gran Torino eta Invictus. 
Denak hunkigarriak, erakargarriak, gogorrak... bizitza bera bezalakoak. 


Asteburuero filmak ikusteari ekiten diot, astean zehar ez dudalako denbora askorik. Eta atzo, Invictus aukeratu nuen. Oso ona iruditu zitzaidan, ukitzen duen gaiagatik (Hego Afrikako biztanleri beltzak jasandako apartheid), baita bi aktoreen, hots Morgan Freeman-en eta Matt Damon-en lanagatik. Freeman Nelson Mandelaren paperara erabat egokitzen da bere keinu berdinak eginez, hitz egiteko modu berbera izanez... eta horrek asko lagundu du pelikulak emaitz onak lortzea.  


Askotan, aitak esan dit harrigarria dela Athleticek zer nolako indarra duen, masak mugitzeko eta jendea, mota ezberdinetako jendea, ideologia edo filosofia desberdinetako jendea elkartzeko. Halaxe da. Filmean gauza bera ikus dezakegu. Mandela presidenteak bere herrialdeko arlo guztietan (ekonomian, ogasunean, hezkuntzan, indarkerian...) aldaketak egin behar bazituen ere, berak bertoko Rugby taldeari lehentasun handia eman zion. Bere helburua? Kirol horretako partiduen bidez, jendea, zuriak eta beltzak, aberatsak zein txiroak... biltzea zen. Antza, "garrantzia gutxiko" partiduaren bidez, Mandelak bere xedea lortu zuen. Hori da pelikularen muina, erabat emozionala dena.   

... eta hurrengo proiektua!

... Nafarroako gazteluak!!! Bikoteka jarrita (edo banaka) gazteluen inguruko erreportaia sortu beharko dugu. 
Nik Anarekin egingo dut bideoa, kortoa, Gaztelugatxeren inguruan. Oraindik ez bagara hasi lan honekin, ideiaren bat badukat. Gogoa dut halako lanatxoak egiteko. Azken finean, ikus-entzunezko komunikazioa ikasten ari gara, grabatzeko, editatzeko, gidoiak idazteko... praktikatzeko. Eta ikasteko, noski. Horren ondorioz, halakoak egiteak izugarri erakartzen nau. 


Hona hemen gazteluen inguruko bideoa. Ea halako emaitz ona lortzen dugun!

Umeak olatuekin jolasean...

Bizkaia, Araba eta Gipuzkoa Nafarroako konkistan

Nafarroako konkistaren inguruan idatzi idatzi egin da. Baina, gutxi dakigu egungo Euskal probintzietan gertatu zenari buruz. Zer bizi zuen hango jendeak? Zer nolako egoera eman zen?

Precious

Film gehienek ez dute gauza askorik esaten. Iciar Bollaínek esaten duen bezala, zuzendari askok beren istorioa kontatzen dute eta kitto. Ordea, ez dute ikuslegoa hunkitzen, emozionatzen... edota pentsarazi egiten. Ondorioz, askotan ez gara ohartzen zinema horretarako egina ere badagoela. Irudien bitartez, eta soinuaren bitartez, jendeari "zerbait" emateko. Jendeak film bat ikustean zerbaitekin gelditzeko, ikasteko, negar egiteko, barre egiteko. Ikasteko. Mundua beste era batera ikusteko. Minorien istorioak ezagutzeko. Zorionez, badaude zenbait pelikula, zeinetan ikuslegoak aukera duen hau dena bizitzeko. Eta horren adibide dugu Precious. Filme gogorra, baina liluragarria, hunkigarria, polita... borobila. Benetakoa.   

Ama Lurra eta gizakiok

Arestian aipatu bezala, Venezuelako enbaxadorea den Julían Isaías Rodríguezek emandako hitzaldira joateko aukera izan genuen. Hitzaldiak bi ordu eta hogei minutu iraun bazuen ere, ez zen oso astuna izan. Ez. Interesgarria izan zen tipoak jorratutako gaiak, Rodríguez bera ere interesgarria iruditu zitzaidan bezala. 


Hitzaldiak, "La otra historia de la indepencia" izenpean, nire ezagutza areagotu zuen. Egun hartara arte, ez nekien horrenbeste Venezuelan nahiz Amerikako lurraldeetan eman den egoeraren inguruan. Ordea, hitzaldiak datu asko eskaintzeaz gain, hango biztanlearen ideologiara gerturatu ninduen. Edo behintzat, bertakoen filosofia ulertzea lagundu ninduen. 


Amerikak bizi izandako kolonizazioen inguruan mintzatu zen gizona, eta ze nolako eragina izan zuten kolonizazioek bertakoen bizimoduan. Historiak ezagutzen du bizitzan gertatutako pasarte hau, baina, kolonizatzaileen hotsa bakarrik daki. Horren ondorioz, benetan gertatu zena ezezaguna izan da leku gehienetan eta isildu egin da, jendea ahazteko asmoz. Bada, gertaerak itxuraldatu ziren. Dena den, badago zenbait gauza inork ezin duena ukatu, hala nola, bertakoek jasandako errepresioa. Kulturen guda horretan, beren lurretan bizi zen jendea izan zen gehien sufritu zuena. Gehien jasan zutena. Haientzat munduko gauzarik garrantzitsuena Ama Lurra zen. Lurra, ura, belarra, zuhaitzak, ibaiak, fruituak... zorua. Haien filosofia, haiek bizitzeko modua. Eta konkistatzaileek (kriston kabroiak zirenak) beren bizitza amaierara eraman zuten. Dena kendu zieten hara heldu zirenean. Han zibilizaziorik ez balego bezala, jende hura existitu ez balitz bezala. Ama Lurra, beraz, desagertzeko zorian zegoen. Baina, zorionez, oraindik badago jendeak zeina bere kultura, filosofia hura mantentzen duen. 


Enbaxadoreak Ama Lurra bertokoentzat bizitzeko arrazoia dela esan zuen. Naturan bizi dira, naturak eskaindutako balibideen bidez bizirauten dute. Naturarekin hartze-eman berezia dute Hegoameriketako jende gehienak. Zergatik gainerako kultura askok ez dute ulertu haien bizitzeko bizimodu hura? Eta zergatik eredutzat hartu beharrean, harekin akabatzen saiatu dira? 
Inoiz ez dut ulertuko kolonizazioen arrazoia, ezta Ama Lurrarekin akabatzearen arrazoia. 
Non dago gure sen primitibo hura? 

Hugo Chávez, benetan ezagutzen dugu?

Julián Isaías Rodríguez, Espainian den Venezuelako enbaxadorea, urriaren 21ean EHU-tera joan zen, "Independentziaren beste historia"-ri buruz mintzatzera. 
Gaia dexente jorratu zituen eta interesgarriak izan ziren. Aipatzekoa dugu Hugo Chávezen inguruan komentatu zuena. Haren ustez, Espainian nahiz Euskal Herrian Venezuelako presidenteak egindako lana ez da ondo baloratzen. Irudi txarra hedatuta dago haren inguruan. Eta harrigarria iruditzen zaio Rodríguezi, guztiz arraroa. Beharbada ez dugu presidenteak egindakoa bere osotasunean ezagutzen. Beharbada gehigo arakatu beharko dugu. Nork daki. 

Olatuan

Adrenalina bete-betean. "Kortxeroaren" olatua bere amaierara heltzear dago, baina momentu horretan "klimaxean" dago. Jada badaki momentu horrek gutxi iraungo duela. 2 segundu, 3, 4 akaso? Dena den, horrek merezi du. 

Abuztuan Sopelako hondartzan

Sare sozialak, denontzat eskuragarri

Denok pentsatu dugu noizbait sare sozialen erabilpena gazteetan mugatzen dela. Antza, ez da horrela. Bada, kargu politikoetan aritzen diren askok komunikatzeko era berri hau darabilte. Horren adibidetzat jo dezakegu Venezuelako presidentea den Hugo Chávez, zeinak Twitter-a erabiltzen duena. 
Sare sozial honetan inskribatu zenetik, arrakasta handia izan du eta mezu mordoak jasotzen ditu egunero, 300 mila jarraitzaile baino gehiago dituenez...
Iniziatiba honen helbururik nagusiena herritarren iritzia presidenteak ezagutzea da. Gauzak horrela, Chávezek sistemaren aurkariek plazaratutako salaketak eta kexak jaso izan ditu. Denetarik jaso behar du. Mezu guztiak ez dira bere aldekoak izango. Argi dago. 


_______________________________________________________


Beste ikuspuntu batetik begiratuz, teknikoago batetik, ondorengo bideoak (aurreko atalean komentatu dudana eskaintzen duena) oso elementu interesgarri ditu. 
Hasteko, aurkezlea eta espazioa oso ondo konbinatuta daude. Atrezzoa edo utilería, hau da, eszenatokira egokitutako elementuak giro aproposa egiteko, neurrira jarrita daude, lekuz kanpoko inolako objeturik aurkitu gabe. 
Bestetik, errotuluen eta kareten erabilpena ona izateaz gain (beharrezkoa delako aurkezleak emandako datuak irakurtzea), kolore egokiak ageri dira: zuria, beltza eta urdina. Horrek dakar testua irakurtzea erraza izatea, baita erakargarria izatea ere. 
Amaitzeko, neuk esango nuke aurkezlearen posizioa, hitz egiteko entonazioa eta keinuak ezin hobeak direla halako informazioa eskaintzeko. 


Hona hemen komentatuko bideoa:

Egungo iraultza nagusiena: Sare sozialena

Harrigarria da bideo honek erakusten dituen zifrak. Egun, badakigu sare sozialak egunero erabiltzen dugun kontua dela. Hala eta guztiz ere, ez dugu imajinatzen horrenbeste denbora, jende... dagoela mundu birtual horretan sartuta. Baina halaxe da egungo egoera.
"Nosotros no buscamos las noticias, ellas nos encuentran". "En un futuro ya no buscaremos ni productos ni servicios, ellos nos encontrarán vía red social". Baieztapen hauekin bat nator ni. Gizakiok Interneten komunikazioaren eta informazioaren sortzaileak bihurtu gara. Kontsumitzaileak ere bagara, betidanik izan gara kontsumitzaile. Elkarreragina edo interakzioa izugarrizkoa dagoela soma dezakegu. Antza gizakiok oso parte hartze handia dugu. Baina pasiboak izatera ere heldu gara. Izan ere, eskura dugu dena, eta ez da esfortsu handirik egin behar zerbitzuak kontsumitzeko. Horregatik arestian jarritako esaldia: zerbitzuak gu aurkituko gaituzte. Oraindik ez bagaituzte aurkitu...

Mulholland Drive, by David Lynch

Behin, frantzeseko irakaslearekin zinemaren inguruan berba egiten ari ginela, David Lynch izena agertu zen. Niri ezezaguna egin zitzaidan izen hura, eta irakaslea harrituta gelditu zen. "Zu ez al zaude ikus-entzunezko komunikazioa ikasten, ala? Ba zuzendari hau, nahi ta nahiez ezagutu behar duzu". Gauzak horrela, klasea izan genuen hurrengo batean haren DVD bat ekarri zidan. "Beharbada ez zaizu gustutako, edo nork daki... oso film berezia da. Ezberdina. Beste ikuspuntu batetik egina... baina ikusi, ikusi behar duzu". Eta atzo, igandea zela, manta hartu, sofan etzan, eta arreta handiz filmea ikusteari ekin nion. 


Mulholland drive izenekoa, Naomi Watts da pertsonaia nagusia, nahiz eta hasieran beste emakumea pertsonaia nagusia dela pentsatu (Laura Elena Harring). Nire irakasleak esan zidan bezala, pelikula berez oso arraroa da, baina bere "gauza" dauka. 
Badirudi dena ulertzen dela, ez dagoela zailtasun handirik haria galtzeko... baina une batetik aurrera, hasieran izandako suposizioek ez dute ezertarako balio. Nolabaiteko aldaketa dago ikuslearen jarreran. Izan ere, pertsonaia nagusia zena (edo behintzat hori pentsatzen dena), bigarren plano batera doa, eta beste batek aurrekoaren lekua betetzen du. Horrek darama ikuslea pentsatzea ez duela deus ere ulertu. Harrigarria da istorioa. Ikuspuntu arrazional batetik, ez dago filmearen zentzua lortzerik. Berriz, instintoa edo sena kontuan hartuz, gauzak aldatzen dira. Dena den, beti gertatzen den bezala hedabideen aurrean gaudenean interpretazioaren aniztasunak daude. Eta hori da, hain zuzen ere, filme honek duen koska. Interpretatzeko gaitasun handia ematen duela. Amaiera borobila badauka ere, filmaren xehetasunak norberaren arabera eraiki daiteke. Eta horrek filma harrigarria egiten du. Originala.  
Merezi du ikusteak. Benetan. Baita berrikustea ere (nik hori egin beharko dudala uste dut...). 


Hemen uzten dizuet filmaren pasarte bat. Nire ustez, bereziena. Planoen trataera oso zainduta dago, musika, jarraikortasuna... Sekuentzia bikaina, betiere nire ikuspuntutik. 

Nolako unibertsitatea komeni zaigu?

Blog honetako beste eguneraketa batean komentatu nuenez, azkenengo urtetotan aldaketa nabariak ari dira gertatzen teknologian. Teknologia izugarri hedatzen ari da, eta egun ia edonon aurki dezakegu. Uneoro. Badirudi gurekin batera bizi dela. Gauzak horrela, gizakiok aro berri honetara egokitzen ari gara, pixkanaka pixkanaka. Teknologiara egokitu behar dugu gure burua, arlo guztietara, gainera. Horregatik, irakasketa prozesuan eta metodologian aldaketak egin behar dira. "Mundua bere osotasunean  aldatzen ari da, eta ikasteko metodologia ere aldatu beharra dago". Hauxe da Gorka J. Palazioak, atzo (urriaren 15ean) emandako hitzaldiaren muina. 
Adituaren ustez, egun unibertsitate gehienetan indarrean dagoen ikasketa metodo berria, Boloniakoa, alegia, oso ondo planteatuta dago. Izan ere, metodo honek kontuan hartzen du teknologia berrien erabilera. Honen arabera, ikaslea bera ikasketa prozesuaren protagonista da, eta kontsumitzailea izateaz gain, sortzailea ere bada. Beharbada "Gutemberg-en galaxia" baino are konplikatuagoa da teknologiaren aro berria ikasleontzat, baina behintzat, parte hartzeko erraztasun handiagoa ematen du, baita irekiagoak izateko aukera ere. Honek oso argi du Palaziok, eta bere ustez, ikus-entzunezko produktuek erabilgarriak izan behar dute irakaskuntzan. Hasiera batean, pizarrek, transparientziek... arrakasta handia izan zuten. Ordea, egun, iraganeko ohiturak aldatu behar dira, eta Internet-ek eskaindutako guztiari ongi etorria eman behar diogu. "La tecnología vuela, no corre", esaten du hizlariak, eta halaxe delakoan nago ni. Beharbada, teknologiaren akatsik nabarmenena dugu hau. Egunero berrikuntzak daude informatika munduan, eta horrek darama gauzak oso arin zahartzea. Oso "efímeroa" da teknologia. Ordea, erabilgarria, komenigarria, beharrezkoa, Palazioren aburuz. 

Zer nolako unibertsitatea nahi dugu guk, ba? Ba, aurrerakoia, denontzat irekia dena, berrizalea... Ezta? Gaur egun arte, "katedrak" izan dira unibertsitateak. Orain haien itxura aldatu beharra dago. Uniberstitateek AEBetako eredua jarraituz, aldakuntzak egin beharko dituzte. Bide berria hartuz gero, denontzat onuragarria izango da, oso. Irakasleak ez du irakatsiko bakarrik eta ikasleak ez du soilik ikasiko. Hartu-emana egongo da. Denok ikasiko dute, eta denok irakatsiko dute. Unibertsitate "utopikoa" aurkezten dizuet. Aukera hau ihes egitea utziko dugu? Goazen ba, mundu birtualera murgiltzera!

Hedabideen aniztasuna

"Hey hey Tony hey, how many children have you killed today?". Hauxe izan zen Tony Blair-ek, Dublinen heldu berria zena, entzundako lehenengo agurra. 


Ministro britaniarra izan zena bere liburuaren kopiak sinatzera joan zen Dublinera pasadan irailaren 4an. Polikariaren lana (benetan politikari dela esateak zeharo zalantzan jartzen nau), The journey izenekoa, bere bizitzan zehar izandako esperientzien nahiz oroitzapenetan oinarrituta dago. 2003an Irakeko gerraren inguruan mintzatzen da gizona liburuan, betiere guda horren aldeko jarrera erakutsiz.


Dublineko bidaian, jendeak harrera ona izango zuela espero zuen Blair-ek. Hala eta guztiz ere, ez zen horrela izan (zergatik ote?). Hara iristean ze nolako panoramarekin topatu zen! "Blair Blair, Bush's man, blood blood in their hands...", "arrest the butcher Blair"... Gizon "gizajoa" dela esan genezake, bere iraganeko erreferenterik ezagutuko ez bagenu. Dena den, ez dut uste jende asko bere alde jarri izan zenik. Behintzat egun hartan, egoera hartan, leku hartan. Izan ere, gerraren aurkako aktibistez josita zegoen Irlandako hiriburua. Beren kexak azalaratzeko nahaiarekin, Blair-i arrautzak eta zapatilak jaurti zizkioten.  


Dublineko aktibistek jokabide zuzena izan zutelakoan nago. Ez dago eskubiderik halako pertsonek mundu osoa kontrolatzea. Eta besteok, zer? Ez al dugu eskubiderik erabakiak hartzeko ala? 


...................................................







Blog honek adierazten duen bezala, hedabideak eta gizakiok, gizakiok eta hedabideak gaude, elkar loturik. Egungo egoeran, komeni da komunikabide bakoitzak eskaindutako informazioa pixkat analizatzea. Desberdintasunaz mintzatzea. 


Horren ondorioz, hona hemen hedabide ezberdinek (Sky news eta RT) argira emandako albiste bera. Kasu honetan, arestian aipatutako Tony Blair-en kasua. 
Nork informatzen du hobeto? Nork ematen du informazioa xehetasun gehiagorekin? Zer nolako jarrera dute? 


Argi dago iritzi bereko komunikabideak ez direla. Sky news "Blair-en alde" dagoen heinean, RT-koek beste era batean kontatzen dute albistea, aktibistek egindakoa begi onez ikusiz, eta baloratuz. Bi komunikabideen alderik nabarmenena informazioa emateko modua da, eta horrek dena baldintzatzen du. Sky news-ek aurkezlea eta berri emaile berezia ditu, hau da, ahotsa jarri diote grabatutako horri. Orduan, ez dago albistea interpretatzeko beharrik, edota ez da egoera bere osotasunean ikusten. Bestean, aldiz, ez dago inolako ediziorik. Berria kamaragileak grabatu duen bezala aurkezten da, eta honek darama guk gertaera gehiago sinistea. Ez al da horrela? 


Hortaz, mila modu desberdin daude albiste bera jasotzeko, komunikabide anitzak daudelako, eta gehienetan ez dutelako erabat koinziditzen. Eta hau da gakoa, edo guri gehien interesatzen zaiguna: ZE HEDABIDE AUKERATU BEHARKO DUGU MUNDUAREN BERRI IZATEKO? Galdera zaila.