Film gehienek ez dute gauza askorik esaten. Iciar Bollaínek esaten duen bezala, zuzendari askok beren istorioa kontatzen dute eta kitto. Ordea, ez dute ikuslegoa hunkitzen, emozionatzen... edota pentsarazi egiten. Ondorioz, askotan ez gara ohartzen zinema horretarako egina ere badagoela. Irudien bitartez, eta soinuaren bitartez, jendeari "zerbait" emateko. Jendeak film bat ikustean zerbaitekin gelditzeko, ikasteko, negar egiteko, barre egiteko. Ikasteko. Mundua beste era batera ikusteko. Minorien istorioak ezagutzeko. Zorionez, badaude zenbait pelikula, zeinetan ikuslegoak aukera duen hau dena bizitzeko. Eta horren adibide dugu Precious. Filme gogorra, baina liluragarria, hunkigarria, polita... borobila. Benetakoa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario